na podłogę. Wstała, a potem uklękła na podłodze, część kartek wpadła bowiem pod łóżko. Gdy je zbierała, natrafiła na deskę, która się poruszyła. Najpierw pomyślała, że podłogę trzeba naprawić, potem nacisnęła deskę i stwierdziła, że można ją wyjąć. Schowek. Dane przechowuje tu... Nie jej interes. Poczuła się dziwnie. Jakby stanęła wobec możliwości otwarcia puszki Pandory. Nie zdołała się powstrzymać. Podniosła deskę i zamarła. Patrzyła na twarz Sheili, martwą twarz. To, co stawało jej przed oczami, gdy próbowała zasnąć, przybrało formę kolorowego zdjęcia zrobionego polaroidem. 349 Pierwsze, na co natrafiła w schowku, to fotografia Sheili. Zrobiona chwilę po jej śmierci. Sheila miała otwarte oczy. Sine wargi i twarz. Leżała na plaży. Plaży Dane'a. W rogu fotografii zmieścił się kawałek przystani. Nawet gdyby nie ta plaża, zdjęcie i tak wyraźnie wskazywało Dane'a jako sprawcę morderstwa. Kelsey wiedziała już, co ją zaniepokoiło w fotografii z kostnicy. Poznała tkaninę owiniętą wokół szyi Sheili. Krawat. Krawat Dane'a. Sama przed laty podarowała mu ten krawat na Boże Narodzenie. Taki sam dała Joemu. Ręcznie malowany. Morskie stwory na szaroniebieskim tle. Trudno było je dostać, bardzo długo szukała czegoś takiego na prezent. Na znalezionej fotografii wzór widniał wyraźnie, o pomyłce nie mogło być mowy. Sheila. Martwa. Na plaży Dane'a. Uduszona jego krawatem. Sparaliżowało ją przerażenie. Starała się za wszelką cenę odzyskać sprawność umysłu. Nie mogła wpaść w panikę. Musiała się wydostać. Przypomniała sobie pierwszą rozmowę z Dane'em, w „Sea Shanty". Powiedział jej, żeby wracała do domu. Kretynka, pomyślała. Wszystkie wskazówki miałam w ręku! Sheila wyszła z „Sea Shanty" z Dane'em. Spała z nim tej nocy, kiedy widziano ją po raz ostatni. Kolczyk Sheili na podłodze... Dane zabił Sheilę. A ona, Kelsey, jak jakaś idiotka, nie chciała w to 350 uwierzyć. Był tak przekonujący. Chodził po klubach striptizowych, szukał podejrzanych osób. Podejrzewał Lathama. Oczywiście. Chciał, żeby morderstwa przypisano Lathamowi.